Marike Liemburg, inzet paardencoach bij PTSS.
Paul Raijman is één van de deelnemers aan het boek RESPECT! Zijn carrière bij defensie is indrukwekkend. Marinier, KCT, BBE, VIP begeleider, Klu PTSS en drager van de Bronze Star with Valor. Deze hoge Amerikaanse onderscheiding wordt zelden uitgereikt aan buitenlandse militairen en zeker niet met de toevoeging “Valor”, PTSS
MGGZ
Maar Paul heeft hier een hoge prijs voor moeten betalen: hij heeft PTSS. Hij heeft zware tijden gehad en is er nog steeds niet bovenop gekomen. Een maand geleden had Paul een grote terugval hetgeen hem wederom bij de MGGZ in Utrecht deed belanden. Daar zocht ik hem weer op en we hadden een lang, indrukwekkend en emotioneel gesprek. Twee dagen na deze ontmoeting belt Paul mij op, hij is weer thuis en gestopt met medicatie. Het gaat al een stuk beter. Paul werkt hard aan het opzetten van zijn droom: de Veteran Ranch. Een plek waar collega’s met PTSS een beetje rust kunnen vinden, maar ook hun gezin. Dat alles moet worden verwezenlijkt rondom hun huis. Het paard is er al. Daar vindt Paul nu al rust bij. Ik beloof hem tijdens mijn bezoek aan hem in Utrecht dat ik hem in contact ga brengen met Marike Liemburg, van Paard en Kracht. Zij is een zeer ervaren paardencoach.
Marike Liemburg
Tijdens de koffie vertelt Paul zijn verhaal. Marike vraagt hoe het leven met PTSS er uit ziet. Nerveus, gespannen en emotioneel legt Paul uit welke spanningen hij dagelijks mee moet maken. maken. Na ruim een uur gaan hij en Marike naar de paarden. Gespannen als een veer loopt Paul met Marike mee. En dan ontvouwt zich daar een prachtig schouwspel. De paarden lopen om hen heen. Paul gaat even door de knieën en als snel loopt één van de paarden naar Paul toe. Wij staan hier op enige afstand naar te kijken.
Bijzonder effect
Marike schreef mij de volgende dag: “Nadat jullie waren vertrokken werden de paarden heel erg druk en begonnen te bokken. Ze moesten duidelijk ontladen. Een mooi gezicht”.Het paard buigt zich voorover en heeft contact met Paul. Ik zie een brede lach bij Paul zoals ik die in al mijn ontmoetingen met hem nog niet had gezien. Paul en Marike blijven nog zeker een uur praten tussen de paarden. Voor mij onbelangrijk waar het allemaal over ging, maar het effect is bijzonder. Totaal uitgeput komt Paul weer uit de wei en moet even bijkomen. Na een bak koffie vertrekken we en breng ik Paul en Audrey weer thuis. De volgende dag schrijft Paul mij: “ik had gedacht dat ik die nacht wederom slecht zou slapen door de enorme indrukken, maar het tegendeel was waar. Het voelt alsof ik een deel van mijn last bij de paarden heb gelaten, arme beesten”.
Vervolgafspraak
Paul en Marike hebben een vervolgafspraak gemaakt. Wat was dit een interessante, leerzame en vooral een helende dag voor Paul, maar ook voor mij. Ik ben ervan overtuigd dat een paardencoach veel kan betekenen in het kader van therapie voor personen met PTSS. Militair, politieman, brandweerman of medisch personeel. Marike Liemburg, dank voor deze lieve geste om Paul te helpen en ik hoop dat je nog veel lotgenoten van Paul op weg kunt helpen op weg naar een beter leven.